Najnowsza książka Bohdana Urbankowskiego to fascynujące opowieści, których początkiem było zawsze czyjeś wspomnienie. Autor utrwala i ocala od zapomnienia nieznane karty z nie tak bardzo odległej historii, ubierając je w formę prozy głęboko poruszającej. Akcję opowieści umieszcza w spacyfikowanych wsiach na Śląsku, w łagrze nad Pieczorą, w Paryżu. Nasycenie historycznym konkretem łączy z głębokim wyczuciem natury ludzkiej. Ukazuje różne odsłony dramatu, jaki stał się udziałem wielu - Lidii i Jeleny w "Szalonym domu nad Pieczorą", księdza Frencla w "Cudzie Białej Madonny" czy Brasillacha w "Fotomontażu".

11 listopada 1918. Leutnant Alois Pokora wychodzi ze szpitala na ulice zrewoltowanego Berlina. Stary świat się skończył.
La Belle Époque umarła w okopach I wojny światowej. Nowy świat rodzi się w bólach: na froncie zachodnim i podczas rewolucji, przetaczającej się przez pokonane Niemcy.
Alois nie należał do starego świata, nie należy też do nowego. Syn górnika z Górnego Śląska, zrządzeniem losu wyrwany z proletariackiej rodziny, wszędzie spotyka się z pogardą i odrzuceniem. Samotny i prześladowany, wierzy tylko w erotyczną relację z perwersyjną, dominującą Agnes. Jednak w świecie, który się skończył, nic nie jest prawdziwe.
"Pokora" to porywająca powieść o miłości, wojnie i rewolucji. Epicka historia o Berlinie i Śląsku, o Niemcach i Polakach, o podziałach społecznych i etnicznych. O pożądaniu, władzy, uległości i cenie, jaką płaci się w walce o godność.

Opis pochodzi od wydawcy